Strona 6 z 24
Myślę, że takim przerywnikiem w epopei królewskiej będzie zbiór królów karcianych. Jest to karta do gry przedstawiająca najczęściej wizerunek monarchy, zwykle z berłem lub mieczem w ręku. A nawet często wzorowana na portretach władców.
Pierwsze karty do gry powstały w Chinach w okresie dynastii Tang (lata 618-907). Kiedy najstarsze papierowe rękopisy, powstawały na kontynencie europejskim, Breviarium i Missale mozarabicum, przepisane przed 1036 rokiem, w klasztorze Santo Domingo de Silos w pobliżu Burgos, Chińczycy mogli już tasować i rozdawać wykonane z grubego papieru karty, na których widniały symbole bambusów, pałek, monet i liczb.
Popularność kart szybko przeniosła się z Chin dalej w kierunku zachodnim, na Bliski Wschód. W świecie arabskim pojawił się nowy trend w grach karcianych, polegający na dodaniu czterech kolorów, numeracji i figur, które występują także w dzisiejszej talii kart.
Króle występują również w talii typu polskiego. Przedstawiane są zwykle jako postaci ukoronowanych mężczyzn siedzących na koniach lub jako króli siedzących na tronach (wersja z całą postacią). Karty te zwykle są oznaczone literą K w rogach, jednak jeśli nie jest używane oznaczenie literowe to zwykle zastępczym jest umiejscowienie symbolu koloru w lewym górnym rogu lub dwóch równoległych symboli koloru (wersja z całą postacią).
Francuskie wzory kart stały się obowiązującym standardem, który przetrwał do dziś. Francuski model kart łączy cztery kolory – pik, karo, trefl i kier z figurami, z których każda przedstawia postać historyczną lub mitologiczną.
* Król Pik – Król Dawid
* Król Karo – Juliusz Cezar
* Król Trefl – Aleksander Wielki
* Król Kier – Karol Wielki. To jedyny król w talii kart przedstawiony bez wąsów. Trzymany przez króla miecz sprawia wrażenie, jak gdyby przeszywał jego głowę, dlatego postać ta bywa także nazywana "Król Samobójca".
Karol Wielki (ok. 742-814), którego przedstawia figura Króla Kier, był średniowiecznym władcą Świętego Cesarstwa Rzymskiego, pierwszego europejskiego imperium. Uważa się, że to od oryginalnej, frankońskiej formy jego imienia (Karl) pochodzi słowo „król” w wielu językach słowiańskich, w tym w języku polskim, czeskim (král), litewskim (karalius) czy rosyjskim (король).
Ale gra w karty to nie tylko przyjemność np. brydź (bardzo go lubię), a którego wątek dotyczący gry w brydża chciałbym na kilku walorach przedstawić:
Liban 15 listopada 1965 Mistrzostwa Świata w Brydżu, Bejrut. Liban jest członkiem Europejskiej Ligi Brydżowej i był gospodarzem Mistrzostw Europy w 1962 roku, a gospodarzem Mistrzostw Świata właśnie w 1965 roku.
V Międzynarodowa Olimpiada Brydżowa w Monte Carlo 1976 rok. Na znaczku przedstawiony stół brydżowy i linia brzegowa.
Znaczki poświęcone Mistrzostwom Ameryki Środkowej i Karaibów w brydża. Zostały one wyemitowane na Antylach Holenderskich (1977).
Data wydania: 6 maja 1977
Projekt i realizacja: N Matthew
Turniej Brydżowy na Arubie - wyspiarskim kraju wchodzącym w skład Królestwa Niderlandów, położonym w środkowo-południowej części Morza Karaibskiego.
- 20+10c - Asy kier
- 25+12c - „Król” i napis
- 40+18c - Karty trzymane w ręku
Amphilex to duża międzynarodowa wystawa znaczków, która odbyła się w Holandii w sumie trzy razy: w 1967, 1977 i 2002 roku. "Amphilex" to skrót od "AMsterdam PHILatelic EXhibition" (Wystawa Znaczków w Amsterdamie). Wystawa w 2002 roku uczciła 150-lecie znaczków pocztowych w Holandii. Trzy wystawy zostały zorganizowane przez Fundację Filatelistyczną i PTT. Fundacja Filatelistyki powstała w wyniku współpracy Holenderskiego Stowarzyszenia Stowarzyszeń Filatelistów (NBFV) i Holenderskiego Stowarzyszenia Sprzedawców Znaczków (NVPH).
Na arkuszu znaczków z Antylami Holenderskimi z 1977 roku pokazanymi poniżej znajdują się rozdane indywidualne karty - dla drużyn, z których ZACHODNIA należy do jednego z najlepszych brydżystów w historii, Włocha Giorgio Belladonny
Poniżej cztery medale, które są są dla jednego klubu brydżowego z Nijmegen z lat 1938-1950 i są one za zdobycie pucharu, między innymi: Medal historyczny Królestwa Niderlandów 1944: 2. nagroda Konkurs Foursomes 1943-1944 VF / XF.
Materiał: Cyna
Waga: 9,48 g
Średnica: 30,00 mm
Awers: czterech graczy w brydża.
Rewers: miejsce na napis, pod spodem herb holenderski z koroną. UROCZYSTOŚĆ II NAGRODY. KOMP. '43-'44 R.V.I. Wybity w tak zwanym „war metalu”.
Podczas II Wojny Światowej występował ciągły niedobór metali (szlachetnych). Z powodu tego niedoboru używano metali uznawanych za nienadające się do użytku w przemyśle wojennym, w tym cyny, cynku i ołowiu.
Bardzo dobrą robotę robi Polski Związek Brydża Sportowego, gdzie co roku odbywa się Turniej Parami Dobroczynność i Brydż. W swoich założeniach Związek brydżowy tak to opisuje:
Pomoc dla ubogich Seniorów
Nasza działalność od ponad 12 lat polega przede wszystkim na regularnej pomocy emerytom, ludziom starszym i pozbawionym dostatecznych środków do życia, otrzymującym od państwa emerytury i renty w wysokości absolutnie niewystarczającej na zapewnienie godnej egzystencji. Kupujemy leki i jedzenie, opłacamy rachunki za czynsz, prąd czy gaz. Potrzeby są ogromne, a będą coraz większe! Obecnie przygotowujemy się do wsparcia ogromnej liczby Seniorów w obliczu nadchodzących dramatycznych podwyżek energii, gazu, opału i żywności. Nie możemy pozostawić ubogich,starszych osób bez pomocy!
Wsparcie Ukrainy
W Fundacji zrzeszamy ludzi, którym los Ukrainy nie pozostaje obojętny i którzy nie mogli pozostać bezczynni, widząc co się dzieje po naszej wschodniej granicy. Zmobilizowaliśmy wszystkie siły i praktycznie od samego wybuchu wojny zaczęliśmy pomagać. Na stałe współpracujemy ze szpitalami w Ukrainie oraz w oparciu o ich listy zapotrzebowania kupujemy leki, sprzęt ratujący życie oraz materiały opatrunkowe, a następnie dostarczamy je do wskazanych placówek medycznych w Ukrainie. Przyjmujemy również do Fundacji osoby starsze i schorowane, które uciekły przed wojną. To seniorzy, którzy otrzymują najniższe emerytury i nie odnajdują się w obcym kraju i zupełnie nowej rzeczywistości. Część z nich straciła swoje rodziny, większość straciła domy i nie ma już dokąd wracać.
Również bardzo ciekawa gra w karty „Skat”, nazywany też „śląskim brydżem”, to popularna gra karciana dla trójki graczy. Wymyślona została w XIX wieku w Niemczech i rozpowszechniona zwłaszcza na Śląsku i Kaszubach.
Koperta Pierwszego Dnia Obiegu z okazji 100 lat Niemieckich Kongresów Skat. Została ofrankowana stemplem (rysunek stylizowanej karty). Znaczek przedstawia połączoną kartę do gry "Heart-Queen" z francusko-niemiecko-saksońskiej gry karcianej. Górny motyw znaczka: Elżbieta Yorku była uwieczniana na talii kart do gry w całej historii Anglii jako „Królowa Kier” trzymająca różę Tudorów.
A dokładniej, to karta do gry z kombinacją niemieckiej (Herz Ober) i francuskiej (Herz Dame). Na pierwszych kongresach Skat powstał spór o to, które kolorowe znaki są „właściwe”. Gry z niemieckimi znakami kolorów lub z francuskimi znakami kolorów.
Stąd nazwa wizytówki kongresowe.
Karty kongresowe to gry, w których próbuje się pogodzić oba kolory. Sukces jednak nie został przyznany, a karty nie zostały zaakceptowane przez graczy.
Niemieckie Kongresy Skatów odbywały się do 1937 r. w różnych odstępach czasu, ale od 1950 r. stale co cztery lata w różnych miastach. Z okazji 100-lecia XXIV Kongresu Skatów zebrał się w Kolonii 4 października 1986 roku.
Nominał 80 Pfennig.
Ale gra w karty może też być przyczyną nieszczęść. Dlaczego już w r. 1321 biskup wircburski zakazał swoim księżom grywać w karty? Ale może być jeszcze coś gorszego – tarot. Tarota nazywa się Szatańską Biblią, ponieważ jedyną kartą która nawiązuje do pokus, zła i nieczystej gry jest właśnie karta diabła. Oczywiście nie oznacza to tego, że reszta karta jest pozytywna. Są karty pozytywne jak i negatywne.
W Księdze Kapłańskiej czytamy: „Nie będziecie się zwracać do wywołujących duchy ani do wróżbitów. Nie będziecie zasięgać ich rady, aby nie splugawić się przez nich. Ja jestem Pan, Bóg wasz! (Kpł 19, 31)”. To jest igranie z diabłem, wyciąganie ręki do szatana. On bowiem jako istota duchowa ma dużo większą możliwość poznawczą aniżeli człowiek. Co więcej, jest w stanie przekazywać nam informacje dla nas nieosiągalne, a więc to on jest jedynym autorem informacji przekazywanych przez karty tarota. Niestety, za swe usługi każe słono płacić. Człowiek płaci więc dręczeniami o charakterze opresji, obsesji, czasem chorób, wreszcie ograniczeniem własnej wolności. A najpoważniejszą konsekwencją jest utrata więzi z Panem Bogiem. Twórcy tarota wiążą z nim demoniczną moc poprzez symbole znajdujące się na poszczególnych kartach. Oczywiście to jest indywidualna sprawa każdego człowieka, w co chce wierzyć, jakimi środkami budować swoją wiarę.
